Mało kto wie, że tuż pod Warszawą, w Celestynowie, na terenie Mazowieckiego Parku Krajobrazowego znajduje się wyjątkowe miejsce – leśny rezerwat przyrody Bocianowskie Bagno. Niezwykły świat oddalony zaledwie o pół godziny drogi od największego miasta w Polsce! Byłem, widziałem, fotografowałem. Czy warto się tam wybrać? Oceńcie sami.
Na wycieczkę po Bocianowskim Bagnie wybrałem jeden z cieplejszych wrześniowych dni. Było pięknie i słonecznie, co mam nadzieję – choć częściowo widać na przedstawionych poniżej zdjęciach. Muszę przyznać, że Bocianowskie Bagno zachwyciło mnie bez reszty. Nie była to zwykła wycieczka do zwykłego lasu. Cały czas towarzyszyło mi wrażenie, że właśnie odkrywam i wytyczam szlak na… tajemniczej wyspie. Szlak był wprawdzie oznaczony, ale cała ścieżka jest dość słabo opisana, a na miejscu nigdzie nie ma tablic informacyjnych, ani drogowskazów. Dla ułatwienia zamieszam więc kilka zdjęć z opisami całej trasy. Spacer rozpocząłem piaszczystą drogą przez las za zielonym szlabanem, wychodzącą z małego parkingu leśnego z drewnianą wiatą. Na parking trafisz, jadąc ulicą Prostą z Celestynowa na Kołbiel. Parking znajduje się przy znaku kierującym do Centrum Edukacji Leśnej, po lewej stronie drogi.
Jeszcze kilka słów o samym rezerwacie. Bocianowskie Bagno to leśny rezerwat przyrody o powierzchni blisko 69 hektarów, położony na północny-wschód od Celestynowa, w okolicy wsi Bocian (stąd zapewne nazwa). Na jego terenie znajdują się rzadkie leśne zbiorowiska wydmowe i torfowiskowe. Większość stanowią drzewa w wieku od 70 do 130 lat! Wśród nich najwięcej jest sosny zwyczajnej (ponad 88% drzewostanu), następnie olszyny torfowcowej (blisko 40%) i kwaśnej dąbrowy (ponad 31%). Przy odrobinie szczęścia w rezerwacie można spotkać m.in. łosia, dzika, sarny, żurawie, a nawet bociana czarnego. W centrum rezerwatu znajdują się bagna, mszary i zagłębienie torfowiskowe o nazwie Gołe Bagno. Na niewielkich bagienkach i jeziorkach torfowych (pozostałość po dawnej eksploatacji torfu) można dostrzec typowe rośliny dla takich terenów: grzybienie północne, pływacza zwyczajnego, czermień błotną, rosiczkę okrągłolistną i wełniankę pochwowatą. Rośnie tutaj również: bagno zwyczajne, torfowiec, modrzewnica zwyczajna i borówka bagienna. Idealne rośliny do podpatrzenia i późniejszego zakupu do naszych oczek wodnych i przydomowych stawów.
Opis trasy:
Początek urokliwej i szerokiej leśnej drogi.
Na rozstaju dróg kierujemy się w lewo i cały czas trzymamy się zielonego szlaku. Drogą z prawej strony wrócimy z naszego 2-3 godzinnego spaceru.
Po minięciu po lewej stronie pięknych, porośniętych wydm, trzeba skręcić w maleńką ścieżkę, którą bardzo łatwo ominąć. Kieruje do niej strzałka z zielonym szlakiem.
Ścieżka prowadzi przez tajemnicze leśne zarośla porośnięte gęsto borówkami, paprociami i poprzecinane podmokłymi rowami.
Cały czas trzymamy się zielonego szlaku i na najbliższym leśnym skrzyżowaniu skręcamy w prawo. Idziemy u podnóża wydmy przez leśną dróżkę z przeszkodami w postaci zwalonych konarów i drzew.
Wyjście z lasu i prześwity widoku Bocianowskiego Bagna z Gołym Bagnem w części centralnej torfowiska. W tej okolicy zielony szlak skręca w lewo na górę wydmy, a my idziemy dalej prosto.
Widoki są piękne, jest cicho i bardzo spokojnie. W tym miejscu warto zrobić sobie przerwę w wędrówce i poobserwować florę i faunę przejściowego torfowiska wysokiego.
Grzybienie północne licznie porastające jeziorka torfowe.
Ścieżka bobrów i widok na wełniankę porastającą wszechobecne mchy torfowce. W oddali tafla jeziorka z grzybieniami północnymi.
Szafranka czerwona – piękny samiec wazki (samice są w kolorze żółto-brązowym.
Pająk krzyżak ogrodowy na swojej pajęczynie
Jaszczurka żyworodna, żyworódka. W przypadku zagrożenia może odrzucić ogon, który następnie odrasta.
Żeremie rodziny bobrów.
Nasza nasłoneczniona ścieżka leśna biegnie dalej przy samym brzegu i wzdłuż Gołego Bagna. We wrześniu roi się tutaj od ogromnych grzybów!
Przy samych brzegach możemy natrafić na dziki rozmaryn (bagno zwyczajne), a w miejscach bardziej zalanych wodą – na czermień błotną.
Trująca czermień błotna, szkoda że bez pięknych czerwonych kwiatostanów.
Mech torfowiec, którego listki zdolne są do magazynowania dużej ilości wody.
Widok karłowatych i uschniętych drzew na Bocianowskim Bagnie.
Okrążamy dalej bagno, mijamy mały rów odprowadzający wodę, miejsce z ławeczkami i idziemy dalej prosto, aż do wyjścia na wcześniej opisywany roztaj dróg.
Na koniec moje osobiste spostrzeżenie – rezerwat jest mało popularny i słabo oznakowany, co działa zdecydowanie na plus. Może właśnie dlatego jest tutaj tak czysto, cicho i pięknie.
