Zachylnik błotny (nerecznica błotna) Thelypteris palustris Schott (Thelypteris confluens (Thunb.) C.V. Morton), syn. Dryopteris thelypteris (L.) A. Gray
Zachylnikowate (Thelypteridaceae)
Bylina z płożącym się, cienkim kłączem, dorastająca do 1 m wysokości. Liście na długich, zwykle dłuższych od blaszki ogonkach, początkowo pastorałowato zwinięte, jasnozielone, podwójnie pierzaste, długości od 15 do 70 cm i szerokości do 25 cm, sztywno wzniesione. Odcinki I rzędu równowąskolancetowate, zaostrzone, głęboko pierzastodzielne; odcinki II rzędu lancetowate, całobrzegie, zgięte ku szczytom odcinków I rzędu. Liście płonne o blaszkach płaskich, zarodnionośne o brzegach blaszki podwiniętych. Kupki zarodni na spodniej stronie liścia, zwykle w dwóch szeregach między nerwem głównym a brzegiem odcinków, po dojrzeniu zlewają się ze sobą.
Zarodnikowanie: VII-IX.
Występowanie w Polsce i siedlisko: pospolicie na niżu, rzadziej w niższych położeniach górskich. Bagniste brzegi zbiorników wodnych, torfowiska, olsy i łozowiska. Rośnie na podłożu torfowym, najczęściej w zwartych fitocenozach. Często tworzy pło nasuwające się na lustro wody w końcowych fazach zarastania jezior eutroficznych. Wchodzi w skład charakterystycznej kombinacji gatunków zespołu Thelypteridi-Phragmitetum.
