Wrzosiec bagienny Erica tetralix L.
Wrzosowate (Ericaceae)
Zimozielona krzewinka wysokości do 50 cm, o cienkich gałązkach, w młodości szczególnie gruczołowato orzęsionych. Liście igiełkowate, długości 3–5 mm i szerokości 0,3-0,8 mm, zaostrzone, o podwiniętym brzegu, z wierzchu ciemnozielone, od spodu jaśniejsze, pokryte gruczołowatymi włoskami. Kwiaty obupłciowe, na krótkich (około 5 mm), silnie owłosionych szypułkach, zebrane są w 5-12-kwiatowe baldachogrono. Działek kielicha i płatków korony po cztery, działki wolne, sztywne, filcowato owłosione, krótsze od korony; korona różowa do liliowej, zrosłopłatkowa, dzbanuszkowata , długości 5–7 mm, o czterech ząbkach. Pręcików osiem, o purpurowych pylnikach z dwoma rożkowatymi wyrostkami u podstawy; słupek o prostej szyjce i główkowatym znamieniu, wystającym nieco z korony, pręciki ukryte w koronie. Owocostan złożony jest z delikatnie owłosionych, spłaszczonych od góry torebek długości 6–8 mm.
Kwitnienie: VII-VIII.
Występowanie w Polsce i siedlisko: wzdłuż Bałtyku na zachód od Wisły, rozproszone stanowiska na Pojezierzu Pomorskim, w Wielkopolsce i na Dolnym Śląsku. W Polsce osiąga wschodnią granicę zwartego zasięgu. Torfowiska wysokie, mokre wrzosowiska, nadmorskie bory bagienne. Gatunek charakterystyczny rzędu Sphagno-Ericetalia, dominant w zespole Ericetum tetralicis.
Uwaga! Gatunek objęty ochroną ścisłą.
