Wąkrota zwyczajna Hydrocotyle vulgaris L.
Araliowate (Araliaceae), dawniej: selerowate (Apiaceae)
Bylina o cienkiej, płożącej się łodydze długości 0,1-1,5 m, zakorzeniającej się w węzłach, z których wyrastają liście w liczbie od jednego do trzech. Liście tarczowate, okrągłe, od spodu lekko owłosione, o średnicy 15-40 mm, o karbowanym brzegu i ogonkach w górnej części owłosionych, łączących się z blaszką w jej środkowej części. Kwiaty drobne, w kątach jajowatych, błoniastych przysadek, obupłciowe, w okółkach, zebrane po 3-5 w główkowate baldaszki. Kielich bez ząbków. Korona o płatkach jajowatych, białych lub różowych, długości około 0,8 mm. Pręcików pięć, słupek jeden, zbudowany z dwóch owocolistków. Owocostan złożony jest z eliptycznych rozłupni, szerszych niż długich, szerokości 1,5–2,5 mm, dołem i górą nieco wyciętych, rozpadających się na dwie rozłupki.
Kwitnienie: VI-VIII.
Występowanie w Polsce i siedlisko: głównie w zachodniej części kraju, na wschodzie rzadko i w dużym rozproszeniu. Osiąga w Polsce wschodnią granicę zwartego zasięgu. Torfowiska niskie, moczary. Rośnie najczęściej w niewielkich skupieniach. Gatunek charakterystyczny rzędu Caricetalia nigrae.
