Bażyna czarna
Empetrum nigrum L.
Wrzosowate (Ericaceae), dawniej: bażynowate (Empetraceae)
Zimozielona krzewinka wysokości do 40 cm, o pędach pokładających się, czerwonawych. Liście krótkoogonkowe, wąskoeliptyczne, długości 4,5-6 mm i szerokości 1-1,5 mm, tępawe, skórzaste, lśniące, brzegiem bardzo drobno piłkowane, od spodu z białym kantem. Roślina dwupienna; kwiaty rozdzielnopłciowe, po 2-3 w kątach liści na szczytach młodych gałązek. Działek kielicha i płatków korony po trzy, wolnych; działki długości 1-1,5 mm; płatki podłużnie, odwrotnie jajowate, dwa razy dłuższe od działek, płatki kwiatów męskich różowe, żeńskich czerwone; kwiaty męskie z trzema pręcikami, o pylnikach bez rożków, żeńskie z jednym słupkiem o wielopłatkowym, gałązkowatym znamieniu. Owocem jest kulisty, czarny, jadalny pestkowiec o średnicy 7–8 mm.
Kwitnienie: V-VI.
Występowanie w Polsce i siedlisko: na Pomorzu, zwłaszcza wzdłuż Bałtyku pospolicie, dość często na Pojezierzu Mazurskim, przede wszystkim na Suwalszczyźnie oraz w górach (Karpaty, Sudety). W centralnej części niżu nie występuje. Osiąga w Polsce południową granicę zwartego zasięgu, dalej na południu oderwane stanowiska na torfowiskach górskich. Torfowiska wysokie i przejściowe, wrzosowiska, nadmorskie bory bażynowe. Gatunek podawany jako charakterystyczny związku Empetrion nigri, obejmującego nadmorskie wrzosowiska bażynowe.
Uwaga! Gatunek objęty ochrona częściowa.
