Pływacz zwyczajny
Pływaczowate (Lentibulariaceae)
Mięsożerna bylina wodna, swobodnie pływająca. Łodygi zielone, długości do 1 m, bez korzeni. Liście długości do 8 cm, pocięte na wiele nitkowatych odcinków opatrzonych pęcherzykami długości od 1 do 5 mm, stanowiącymi swoiste pułapki na zwierzęta wodne. Każdy pęcherzyk ma otworek zamknięty ruchomą klapką otwierającą się tylko do wewnątrz, po podrażnieniu znajdujących się na klapce szczecinek. Schwytane ofiary zostają strawione przez wydzielane w pęcherzyku enzymy. Roślina wytwarza różne rodzaje pędów: chwytniki, których rolą jest przytwierdzenie rośliny do podłoża przy wynurzeniu, oraz cienkie, nitkowate pędy powietrzne długości do 18 cm, które służą do oddychania. Kwiaty obupłciowe, na szypułkach długości 8–10 mm, wystające nad powierzchnię wody, dość duże, o złocistożółtej, dwuwargowej koronie długości 13-20 mm i dwuwargowym, czerwonawym kielichu, opatrzone ostrogą, zebrane w grona. Owocem jest kulistawa torebka o średnicy 3–5 mm. Roślina zimuje najczęściej w postaci turionów.
Kwitnienie: VI-VIII.
Występowanie w Polsce i siedlisko: dość pospolicie na całym niżu, rzadziej natomiast w niższych położeniach górskich. Wody stojące, najczęściej eutroficzne: starorzecza stawy, rowy, doły potorfowe, jeziora, zbiorniki astatyczne. Często tworzy skupienia Gatunek charakterystyczny klasy Potametea.
